Het team van Stichting Dierenopvang Bosnië bestaat uit tientallen vrijwilligers.
 | Henny Bax, voorzitter: ‘Twee uurtjes vliegen en je komt van Nederland, een land van grote welvaart en veiligheid, in Bosnië: een land van armoede, verschrikkelijke herinneringen, onderling wantrouwen, kapot geschoten huizen, mijnen en verwaarloosde honden. Er moet veel gebeuren in dat land, voor mensen en voor dieren. Graag wilde ik hulp bieden in deze situatie. Als dierenarts ben ik het meest geschikt om iets voor de dieren te doen. Elk jaar ga ik als vrijwilliger 1 week werken in het asiel van Stichting Dierenopvang Bosnië. Wij zijn een organisatie waar je enthousiaste mensen tegenkomt die in staat zijn om in goede harmonie erg veel te bereiken. Het is dan ook ondanks de verschrikkingen in Bosnië een plezier om met hen naar het asiel te gaan.’ |
 | Eerhard van Vliet, penningmeester (Contact: eerhard@hondenopvang.com) ‘Nadat mijn vriendin Tanja Lucas in 2005 als vrijwilligster bij Stichting Dierenopvang Bosnië begon, raakte ik er ook al snel bij betrokken. Het begon met een reis in april 2006. Daar zag ik met eigen ogen de noodzaak van deze stichting en het resultaat dat je kunt bereiken met een team aan super enthousiaste vrijwilligers. Ik heb zelf 3 Bosnische honden: Boris, Tigra en Ayla. Ik probeer de stichting te helpen met het financiële management. We blijven alles op alles zetten om in Bosnië het verschil te maken voor dier en mens. Wij willen als stichting zo transparant mogelijk zijn. Dus mocht u vragen hebben over de jaarrekening, die in het beleidsplan op deze website is gepubliceerd, schroom dan niet om contact met mij op te nemen.’ |
 | Jesje Zijlstra, algemeen bestuurslid:SDB_Vrijwilliger_Jesje ‘ Mijn eerste contact met SDB dateert al van 2004. We adopteerden een hond op afstand: Demo. Later is Demo naar Nederland gekomen en kwam zij (vanzelfsprekend?) bij ons te wonen, waar haar naam werd omgetoverd in Doortje. Naast Door heb ik nog allerlei herplaatsters zoals hond(en), katten en een paard. Ik zet mij graag in voor de stichting om dat ik geloof in de doelstellingen zoals zij deze uitdraagt; voor zowel mens als dier. Sinds 2012 ben ik inzamelcoordinator, en sinds november 2013 ben ik ook algemeen bestuurslid.’ |
 | Suze Steenbergen-Andringa, algemeen bestuurslid (Contact: info@hondenopvang.com // 06-46 19 85 79) ‘Ik besteed zoveel mogelijk tijd aan de honden in Bosnië, die onze hulp zo hard nodig hebben. Dit is voor mij dan ook de meest ideale manier om een steentje bij te dragen aan het verminderen van het dierenleed. Ik ga zo vaak mogelijk naar Bosnië om de mensen te helpen die er dag in dag uit voor de honden zijn en keihard werken in het asiel. Ik vind het heerlijk om daar te zijn en te genieten van alle neuzen en pootjes die om aandacht vragen. Het is een verrijking om dit te mogen doen, wat mij betreft dus nog lang niet aan zijn eind.’ |
 | Fred ‘Stel je eens voor…… dat je Fred bent, dat je getrouwd bent met Suze die het liefst elke maand naar Bosnië gaat en dat je zelf helemaal niets met honden hebt. Nou, dan is het maar goed, dat het laatste niet waar is. Ik ben opgegroeid in Amsterdam en heb altijd katten om me heen gehad. Honden heb ik zelf nooit gehad en zodoende kon ik vrij makkelijk zeggen dat ‘ik niets met honden heb’, maar eerlijk is eerlijk, één keer naar Bosnië en Bulka, (een ongelofelijk lieve Pitbull) naast je zien staan en je bent verkocht.’ |
 | Winan Ik ben Winan en woon in IJmuiden, samen met mijn kater Kobus en poes Pip. Ik ben in Friesland opgegroeid en heb het geluk gehad altijd omringd te zijn geweest door huisdieren. Konijnen, cavia’s, marmotten, muizen, hamsters, waterschildpadjes, vogeltjes, duiven en katten. Een leven zonder huisdieren kan ik me dan ook niet voorstellen. Ik heb me in juli 2007 aangemeld als vrijwilligster bij SDB nadat ik de uitzending van Llink op tv had gezien. Ik ben begonnen met het verzamelen van dekens, benches, hondenmanden etc en inmiddels neem ik ook een deel van de nazorg voor mijn rekening van Bosnische hondjes die in Nederland zijn geadopteerd. Verder benader ik supermarkten voor het statiegeldzuilenproject. In april 2008 ben ik voor het eerst mee geweest naar het asiel in Orasje. Het was een onvergetelijke ervaring om het asiel met alle honden te zien en met een grote groep mensen de handen eens flink uit de mouwen te steken. Ik wist meteen dat het niet bij deze ene keer zou blijven. Als je één keer voet hebt gezet in het asiel, laten die lieve hondenoogjes je niet meer los. Ik ben inmiddels al vele malen naar Orasje geweest en iedere keer blijft speciaal. Helaas maak ik nu te lange dagen op mijn werk, om zelf een hond te adopteren. Maar gelukkig kan ik me regelmatig ‘uitleven’ op de hond van mijn ouders. Ik ben er trots op dat ik deel mag uitmaken van deze fantastische groep vrijwilligers en vooral ook op wat SDB in de afgelopen jaren in Bosnië heeft bereikt. En dan is het misschien een druppel op de gloeiende plaat. Elke druppel is er weer één! |
 | Cokkie Ik ben Cokkie Onnink. Ik woon in Barendrecht samen met mijn vriend John en onze twee bosnische honden. Na het zien van de tv-uitzending van Stichting Dierenopvang Bosnië in januari 2007 waren wij zó onder de indruk dat wij contact hebben opgenomen met SDB en zo zijn wij verzeild geraakt in een groep van geweldige vrijwilligers. Ik houd mij vooral bezig met de nazorg van de geadopteerde honden en ga zo vaak als ik kan mee naar Bosnie om daar de handen uit de mouwen te steken. Inmiddels heb ik met eigen ogen gezien hoe hard die hulp nodig is. Ik doe dit alles dan ook met veel plezier en ik word steeds weer blij als ik denk aan de honden waar we het allemaal voor doen en daarom gaan we hier mee door, zo lang als we kunnen! |
 | Tanja Lucas Medewerkster adoptie op afstand SDB, minimaal 2 keer per jaar mee naar het asiel, administratieve zaken. In oktober 2005 heb ik mezelf als vrijwilligster aangemeld bij SDB. Onze vorige hond was in dat jaar overleden en ik had genoeg vrije tijd over om me in te zetten voor honden die het slecht hebben en hier zelf niets aan kunnen doen. Het werk is verslavend zeker als je met eigen ogen gezien hebt in welke omstandigheden ze leven. Dit geeft een enorme drive om je nog meer in te zetten. Het mooie van het werk is dat met elk resultaat die wij gezamenlijk behalen, de honden een beter leven krijgen, ze zijn verzekerd van voer, onderdak en een leven in veiligheid. Heel veel mensen steunen ons door een hond op afstand te adopteren. 2x per jaar krijgen deze mensen een update en nieuwe foto’s van hun hond. Een hoop uitzoekwerk voor mij om elke hond terug te vinden op alle foto’s die worden genomen maar wel werk dat ik met liefde voor alle honden in het asiel doe. Inmiddels zijn wij zelf trotse eigenaren van Boris en Tigra, twee bosnische honden! |
 | Hilda van Dijk-Chiavero Ik ben 54 jaar, weduwe en ik heb een lieve zoon, 2 geweldige honden en 3 poezen. Ik ben woonachtig in Haren, vlakbij Groningen. In 2005 ben ik op de site van SDB terechtgekomen en ik heb het wel en wee een tijdje gevolgd voordat ik me als vrijwilligster heb aangemeld. Doe dat op deze manier nu officieel want ik vind het een betrouwbare Stichting die ondanks tegenslagen, en natuurlijk ook momenten van vreugde, dit werk met ontzettend veel enthousiasme doet. Ik werd hier min of meer door aangestoken. Heb veel respect voor iedereen, ook de mensen die net als ik eerst achter de schermen veel werk verrichten en het vooral met veel liefde doen, want elk dier wat we kunnen redden is er een!! Hier in het Noorden probeer ik publiciteit te krijgen en vinden voor SDB en probeer zoveel mogelijk spullen te verzamelen, alles wat men nodig heeft voor de honden in het asiel is natuurlijk altijd welkom. Verder ben ik opvanggezin voor de geluksvogels die mee naar Nederland komen. Honden/dieren hebben in mijn leven altijd een belangrijke rol gespeeld en hoop dat ik SDB een beetje kan helpen om al het dierenleed in deze wereld een beetje te kunnen verzachten. Hilda. |
  | Tinie en Ilonka Hallo, mijn naam is Tinie, ik ben geboren in het jaar 1963. Wij wonen aan de rand van een dorp in Oost Groningen. Ons eerste contact met SDB was in juni 2009 toen wij Nony adopteerde , zodoende zijn we bij de stichting gebleven. Nony leeft helaas niet meer maar we hebben nog 2 Bosniërs Milena en Stazija. We hebben inmiddels 3 opvanghonden gehad en samen met dochter Ilonka vind ik het geweldig om dit te mogen doen. Ilonka is sept. 2013 mee geweest naar Orasje en doet nu de opleiding paraveterinair in Groningen. |
 | Paulien Hallo allemaal, Ik ben Paulien. Samen met Kees, mijn partner, heb ik al bijna twintig jaar honden. Onze drie kinderen zijn met ze groot geworden en een huis zonder honden lijkt onvoorstelbaar. In 2007 adopteerden we Nina via SDB, onze prachtige, enigszins nukkige Bosnische kruising brak. Door de jaren heen hebben we een erg fijne en betrouwbare indruk van de stichting gekregen. En van het één kwam het ander. In november kregen we onze eerste pleeghond; Denja. Een prachtige teckel, zo’n kleine hond hadden we nog nooit gehad. Wat hebben we van haar genoten en wat is het goed om te zien dat ze nu een heel liefdevol thuis heeft gekregen. Inmiddels hopen we op de volgende pleeghond. Ondertussen ben ik me gaan bezig houden met de adoptiehonden op afstand. Erg leuk om te doen en voor SDB ook erg belangrijk om hier goed mee om te gaan, want deze donateurs staan garant voor een groot deel van het geld dat binnenkomt voor het asiel in Orasje. Om het goede voorbeeld te geven hebben Kees en ik elkaar voor onze verjaardagen een cadeaubon gegeven die ons (in ieder geval) een jaar adoptanten op afstand van Zivka maakt! |
 | Thea Hoi, ik ben Thea. In juli 2008, negen maanden na het overlijden van mijn vorige hond begon het weer te kriebelen en was ik aan een ander hondje toe. Ik zocht een asielhond en kwam in het hondenblad Wraf een artikel over de SDB tegen. Het werk en de adoptieprocedure sprak mij erg aan en één telefoontje en twee weken later deed mijn lieve Viki haar intrede in mijn huis. Daar de SDB je niet meer loslaat raakte ik meer bekend met het geweldige werk, leerde wat mensen kennen en dan komt het moment dat je bedenkt wat je zelf zou kunnen bijdragen aan het welzijn van de dieren en de Stichting. En zo kwam ik op het pad van de Statiegeldzuilen in de supermarkten. En hoop ik zo iets voor de honden te kunnen doen. |
 | Nicole Hi! Ik ben Nicole Katz en dit is ons hondje Ayla, een Bosnische schone 🙂 Sinds vorig jaar ben ik betrokken bij de stichting en dit jaar (2012) in april ben ik mee geweest naar Bihac, Bosnië. Om te zien wat de stichting nu eigenlijk echt doet en natuurlijk om zelf mee te helpen. Ik denk dat deze week 1 van de heftigste in mijn leven is geweest maar eentje om nooit meer te vergeten. Ik ben supertrots dat ik deel mag uitmaken van deze stichting want wat een goed werk wordt er verricht. Ik hoop nog lang mee te mogen helpen d.m.v. helpen inzamelen van van alles en nog wat, kunnen helpen op stands en uiteraard door mee te gaan naar Bosnië. Want hoe heftig het ook is, iets mooiers dan een dankbare blik van een hond is er niet. Was de hele wereld maar zo begaan met dieren als deze stichting dan hadden we geen dierenleed. Oh ja daarnaast ben ik het in dagelijks leven projectsecetaresse, heb ik een geweldige vriend die mij altijd steunt en deel ik mijn leven daarnaast met Ayla (de hond) en poes Oeps en kater Smio. Droom: later een eigen dierenpension/asiel! |
 | Marlies ‘Ik ben Marlies en woon in Eindhoven en ben in het dagelijks leven Coördinerend Begeleider op een afdeling voor verstandelijk beperkten en hondentrimmer. In 2008 ben ik voor het eerst in aanraking gekomen met de stichting. In maart 2008 overleed mijn trouwe Koeks (bijna 15 jaar) waardoor mijn andere hond alleen achter bleef. Eigenlijk geen probleem, en ik was echt niet op zoek naar een nieuwe tweede hond , maar het internetbloed stroomt waar het niet moet gaan en dus kwam ik, op mijn “niet zoektocht naar een nieuwe hond” steeds bij de Bosnische Majka uit. Eerste indruk; een klein hoopje met verschrikte oogjes op de foto en een verhaaltje waarbij ik dacht : “moet ik daar nu wel aan beginnen?” Maar ja iedere keer , 6 weken lang, kwam ik weer bij Majka uit. Uiteindelijk toch maar een keer gebeld, gewoon informatief, want eigenlijk hoef ik geen tweede hond, maar twee dagen later lag dat Bosnisch hoopje op de bank, naast Jip, als of ze al jaren samen op de bank hadden gelegen. De rest mag duidelijk zijn, ze woont nog steeds bij ons, heeft zich ontpopt, met de steun van Jip, tot een echter terriër en we willen haar nooit meer missen. Zo kom je dus weer op een nieuw pad, ga je je meer verdiepen in de doelstelling van de stichting, die me , ondanks het feit dat ik vind dat je niet eindeloos veel honden naar Nederland moet halen en ook hier hulp nodig is, zeker aansprak. Het hulp bieden ter plekke en beperkt honden ter adoptie aanbieden lijkt mij de juiste weg. Zoetjes aan ben ik er als vrijwilliger in aan het rollen en sinds kort toegevoegd aan het promotieteam van de stichting.’ |
 | Astrid Mijn naam is Astrid Marsé, 54 jaar oud. Ik woon in Mierlo met man Theo, 2 studerende zonen Maarten en Robbert, Bosnische hond Senna en heel veel vogels, vissen, kippen en een konijn. Ik werk 32 uur op de afdeling Juridische zaken van een groot bedrijf. In mijn vrije tijd ben ik eigenlijk altijd met dieren bezig. Pups of kittens vind ik heel leuk, maar echte diepe liefde op het eerste gezicht voel ik bij de aanblik van een gehavende zwerfkat of zwerfhond. Werk genoeg dus. Op dit moment vertaal ik teksten voor SDB van het nederlands naar het engels, en sinds kort maak ik ook sieraden, om die te verkopen op stands van SDB bij verschillende gelegenheden. Man Theo heb ik ook aan het werk gezet; hij maakt ophangsystemen voor de sieraden en voor de hondenriemen, die we willen verkopen op de stands. We zijn op dit moment de standbemanning aan het professionaliseren; zodat zoveel mogelijk geld verdiend kan worden voor alle projecten van SDB. Om het geheel in evenwicht te houden, help ik sinds kort ook een andere organisatie die ook castratie- en sterilisatieprojecten opzet maar dan voor katten, in Spanje; ik houd me daar bezig met PR activiteiten. |
 | Fianne Hallo! Ik ben Fianne Postma en woon in Smilde. In het dagelijkse leven ben ik dierenartsassistente. Samen met mijn vriend mag ik voor twee geweldige honden en twee super lieve katten zorgen. Na een vakantie in Bosnië wou ik me graag inzetten voor de zwerfdieren in dat land. Op die manier ben ik bij Stichting Dierenopvang Bosnië terecht gekomen. Ik hou me bezig met kleine dingen als baliehuisjes en statiegeldzuilen. Verder help ik mee op de kraam en zamel spullen in voor de stichting. Mei 2014 ben ik voor het eerst mee geweest met de stichting naar Bosnië. Wat een ervaring. Ik hoop dat er nog vele reizen zullen volgen. |
 | Irma Ik ben Irma, ik ben geboren in Brcko, Bosnie. Toen de oorlog daar uitbrak was ik 7 en ben ik samen met mijn moeder en mijn broertje gevlucht naar Nederland. Dit jaar zijn wij 20 jaar in Nederland. Ik zit nu in het vierde jaar van mijn HBO-V (verpleegkunde) opleiding, woon samen met mijn vriend in Alkmaar en we hebben samen 2 Maltezers, Binky en Nena (oma in het bosnisch). Een paar maanden geleden voerde ik Bosnie in het zoekscherm van Facebook in en toen kwam ik SDB tegen. Ik raakte geintresseerd en wilde er meer over weten. Hoe vaker ik er kwam hoe meer ik de drang voelde om ook wat te betekenen voor deze stichting en voor de zwerfdieren in Bosnië. In mei dit jaar ben ik een week als vrijwilliger mee geweest naar een asiel in Orasje. Dit was een hele bijzondere ervaring, ik wist wat ik kon verwachten maar wat ben ik blij dat de SDB zich inzet voor de zwerfdieren in Bosnie, deze hebben dit erg hard nodig! |
 | Petra Mijn naam is Petra Woord en ik ben getrouwd met Frans, we wonen in Goes en hebben 2 honden en een kat. Sinds een aantal jaren zijn we gastgezin voor SDB. Het is ontzettend leuk om een volslagen onbekend hondje je huis in te zien wandelen. We zijn iedere keer weer verbaasd hoe goed en makkelijk het eigenlijk gaat. Onze hond Tura is pedagoge [ ja écht] Ze verwelkomt de nieuwkomer en vertelt meteen wat zoal mag en niet mag. Nobi is voor het speelwerk. Onze kat prins Calaf bekijkt het meestal van een afstandje en deelt, als het nodig is, een corrigerende tik uit. We gaan vaak met onze honden naar het strand en als we een gasthondje hebben laten we die ook meteen loslopen. Het is prachtig om te zien dat Tura en Nobi de nieuwkomer goed in de gaten houden en beschermen. Wanneer een hondje bij ons weggaat omdat er een baasje voor gevonden is doet het een beetje pijn, maar zijn we ook heel blij dat het weer gelukt is. Óp naar het volgende hondje!! |
 | Bregje Hoi, Ik ben Bregje Zijlstra, geboren in 1971 en woon samen met mijn vriend Cees (ook vrijwilliger bij SDB) in Eindhoven met 2 kanjers van honden, Bika en Mala. Wij zijn niet getrouwd, hebben geen kinderen, maar beschouwen onze honden eigenlijk als onze kindjes. Bika hebben we vanaf december 2006 en komt uit een asiel in Tuzla (in Bosnië). Mala hebben we vanaf januari 2008 en komt uit een asiel in Orasje (ook in Bosnië). In dit asiel zijn Cees en ik ook geweest in september 2008 voor een werkvakantie met een grote groep vrijwilligers van SDB. Wat een indruk heeft dit op me gemaakt….Ik ga zeker nog een keer mee met een volgende trip, want wat krijg je daar een liefde van die beestjes en je kunt zoveel goeds terugdoen… In augustus 2009 hebben we voor het eerst een terugkomdag van Bosnische honden gehad in Eindhoven en dat is zo goed bevallen dat we dat nog een keer (of misschien wel meer) overdoen. Naast de bezigheden voor SDB werk ik parttime als secretaresse bij Schuitema. Schuitema biedt de diverse C1000 winkels in Nederland ondersteuning in de vorm van producten, diensten, promoties financiering etcetera. Verder fitness ik graag, zo’n 3 a 4 keer per week, om mijn conditie een beetje op peil te houden, maar vooral omdat ik een spierziekte heb en ik me er beter bij voel als ik in beweging blijf en mijn spieren sterk kan houden. Het leukste in mijn leven blijven toch onze honden. Zo heerlijk als je thuiskomt en ze willen je likken, met je knuffelen, tegen je op springen. Ik zou niet meer zonder ze kunnen. Als we nu kunnen zorgen dat we de honden in Bosnië ook wat gelukkiger kunnen maken (door ze in Bosnië zelf te helpen of mee te nemen ter adoptie naar Nederland) zou dat heel mooi zijn. Daar wil ik me de komende tijd dan ook vol voor inzetten. |
 | Cees Hallo allemaal, Ik ben Cees Poldervaart, geboren in 1968 in Zwolle, zo’n 15 keer verhuisd in binnen- en buitenland (Duitsland) en al weer zo’n 17 jaar samen met Bregje, hier ook als vrijwilligster te vinden. Wij wonen in Eindhoven met onze Bosnische schatten Bika en Mala. Het lijkt er op dat wij samen ons stekkie in het Eindhovense wel hebben gevonden. Na mijn MEAO en een mislukt avontuur op de HEAO werk ik al sinds 1991 bij Betonson, in diverse functies. Op dit moment ben ik Planner Engineering bij de afdeling prefab vloeren. Ik ben graag zoveel mogelijk bij onze dames, maar als even ik tijd heb, wil ik nog wel eens fotograferen en sinds kort een beetje filmen. Ook een beetje op de computer ‘pielen’ vind ik leuk en ik hang soms teveel voor de TV (informatiejunk?). Via onze Bika, die wij in het asiel in Bruchem hebben opgehaald, zijn wij in aanraking gekomen met SDB. Een stichting die volgens mij (en Bregje) de enige goede richting heeft gekozen om iets aan het hondenprobleem in Bosnië te doen, middels voorlichting en sterilisatie/castratieprojecten ter plaatse. Sinds 2008 proberen wij ook een steentje bij te dragen. Eerst wat spullen ingezameld/geregeld voor Bosnië, daarna een paar huisbezoeken en een werkvakantie in Orasje in september 2008. Zoals jullie bij Bregje kunnen lezen willen wij best vaker de terugkomdag organiseren en nog een keer naar Bosnië om daar te helpen. Hopelijk brengt de toekomst voor ons nog wel wat meer, want er is nog zo veel te doen!!! Groet, CEES |
 | Tamara Eijke Hoi! Ik ben Tamara Eijke, ik woon samen met mijn vriend en 3 poezenbeesten in het mooie Zeeuwse Middelburg. In het dagelijks leven ben ik huishoudelijke hulp, wat ervoor zorgt dat ik zeeën van tijd over heb. Ondanks een hoop hobbies miste ik toch iets om die tijd op te vullen. In het verleden heb ik al regelmatig honden gehad, en na een verhuizing naar een stuk ruimere woning had ik zoiets; “Ja, het wordt weer tijd voor een trouwe viervoeter in huis.” Dan ga je rondneuzen op internet, komt langs websites van stichtingen, begint langzaam te spelen met de gedachte opvangadres te worden voor één van hen, gaat nog een keer de websites langs, en dan kom je uit bij de SDB. Wow! Het gevoel, de dierenliefde, de aanpak en motivaties, de projecten, de kleinschaligheid van de hoeveel hondjes die hierheen gehaald worden; deze stichting sprak me direct aan. Na een paar uitgebreide e-mails en een bezoekje van Tanja werd het dan een feit; Ik zou gaan opvangen voor de SDB! Half oktober 2012 was het dan zover, de 3 jaar oude Bosnische schoonheid Blanca kwam van onze gastvrijheid gebruik maken. Wat een heerlijk ding. Met een week had ze een aantal angstpunten al overwonnen en ontpopte ze zich in rap tempo tot een enorm knuffelig, enthousiast, leergierig en blij stuiterballetje. En het onvermijdelijke gebeurde; ze pakte ons helemaal in. We hebben dan ook besloten dat ze bij ons de rest van haar leventje mag slijten, en ons mag gaan helpen de toekomstige opvangertjes te laten opbloeien en groeien. We hopen nog jarenlang een hoop hondjes een kans op een mooi leventje te mogen bieden in samenwerking met een geweldige stichting. |
 | Hallo honden-/dierenliefhebber! Wij zijn Rick en Dorianne en wonen samen met onze vrolijke viervoeter Lili in het gezellige Brabant. Lili is als pup gevonden op straat in Sarajevo, Bosnië. Ze is meegenomen naar een asiel in Kroatië en nog geen half jaar later via een Nederlandse hondenopvang bij ons terecht gekomen. Nieuwsgierig naar Lili’s achtergrond zijn wij in onze zoektocht op internet SDB tegengekomen. Ja, en van het één komt het ander… In september 2013 hebben wij Kolja (inmiddels Munja) 5 maanden opvangen voordat hij een ontzettend fijn en leuk thuis heeft gevonden. Dorianne heeft samen met Kolja tijdens het examen gehoorzaamheid een sponsoractie gehouden. Kolja won niet alleen de eerste prijs, maar haalde ook nog eens heel wat geld op. Wij zijn ontzettend trots op Kolja en hebben dankzij hem een nieuwe vriendschap er bij. Met enige regelmaat gaan wij er samen met zijn nieuwe baasjes op uit. Inmiddels zijn wij onderdeel van de trouwe voorbereidingsploeg van het transport geworden. Belangrijk werk om o.a. het asiel in Orasje te voorzien van dekens, voerbakken en noem maar op. Daarnaast staat Dorianne graag in de stands op evenementen. In april 2015 hebben wij voor het eerst een week in het asiel van Orasje gewerkt. Een fantastisch mooie, maar ook indrukwekkende ervaring, die wij nooit meer zullen vergeten. Niet alleen door alle mooie herinneringen, maar ook doordat Rick daar verliefd is geworden op pup Borko. Later sloeg ook bij Dorianne de vonk over en inmiddels woont Borko, nu Aslan bij ons. Naast onze ‘hondengekte’ werkt Rick in het dagelijks leven als IT engineer en is hij gek op gamen en motorrijden. Dorianne racet af en toe een rondje achterop op de motor mee, houdt van tv series kijken en werkt graag in de tuin. Doordeweeks is Dorianne op pad en werkt zij als HR adviseur. In onze vrije tijd gaan wij er graag op uit met Lili en Aslan. Wij mogen ons gelukkig prijzen met het bos en een groot heidegebied op nog geen tien minuten loopafstand. Zowel in het weekend als doordeweeks is Lili met ons op de gehoorzaamheids- en behendigheidstraining te vinden en ook Aslan zal binnenkort meegaan. Eerst nog even de basis oefenen en dan mag hij ook door tunnels kruipen en slalom door paaltjes rennen. |
 | Henriet |
 | Patricia Ik ben Patricia, 30 jaar jong en woonachtig in Zwolle samen met mijn vriend Niels, bordercollie Jazz en onze katten Beau en Senna. Na mijn diploma’s dierverzorging en dierenarts assistent behaald te hebben, ben ik aan de slag gegaan als verkoopmedewerker in de dierenwinkel. Inmiddels ben ik sinds 3 jaar bedrijfsleidster van de Diersuper Jumper in Zwolle. Al 11 jaar voer ik mijn vak met alle liefde uit. Al vanaf jongs af aan was het mijn wens om een keer in het buitenland aan de slag te gaan met dieren, maar het leven loopt zoals het loopt en het kwam er maar niet van! Totdat ik een aantal maanden geleden de vraag kreeg van Patrick Slagboom (eigenaar van Hondenschool Zwolle) of ik materiaal kon inkopen voor de Stichting Dierenopvang Bosnie, waar hij ook mee op reis ging. Dat wilde ik ook!! En voor dat ik het wist zat ik in het vliegtuig naar Zagreb om in Sanski Most aan de slag te gaan. Na deze fantastische reis waarin ik heel veel geleerd heb, wilde ik meer voor de SDB gaan betekenen, mijn hart was hier gaan liggen! Inmiddels probeer ik van alles in te zamelen, van voer tot halsbanden, het kan me niet gek genoeg zijn! Ook probeer ik zoveel mogelijk huisjes te plaatsen in dierenwinkels, en hou ik me bezig met het plaatsen van zuilen in supermarkten. Ook wil ik graag de volgende grote reis weer mee! Want als je 1 keer de honden in Bosnie geknuffeld en geholpen heb dan ben je verkocht!! |
 | Jelena Jelena werkt in Sarajevo, maar komt uit Zenica. Doordeweeks werkt ze hard binnen een organisatie die verantwoordelijk is voor het doorvoeren van de vredesovereenkomsten na het beëindigen van de oorlog. In het weekend vertrekt ze weer naar Zenica waar haar familie woont. In beide steden komt ze op voor de zwerfdieren, maar ze beperkt zich niet tot dit gebied alleen. Wanneer ze op de hoogte wordt gesteld van misstanden, onderneemt ze direct actie, onder andere door het indienen van formele aanklachten. Ze is onze contactpersoon voor veel locaties en daarnaast heeft ze haar eigen stichting Sapa in Zenica, ze is ontzettend actief als het gaat om dierenwelzijn en naleving van de nieuwe wetgeving. Ze organiseert informatie bijeenkomsten, enthousiasmeert vrijwilligers en houdt de stichting draaiende met veel passie. Jelena heeft een samenwerking tussen de SDB en de gemeente Zenica bewerkstelligd. Dit houdt concreet in dat de gemeente actief meehelpt aan het terugbrengen van het aantal zwerfdieren op humane wijze. Dit hebben we voor het overgrote deel aan haar toewijding te danken. We hebben veel bewondering voor haar gepassioneerde wijze van strijden, een gesprek met Jelena overtuigt iedereen van de noodzaak. Zonder dat soort mensen ben je nergens! |
 | Elvira Hallo, mijn naam is Elvira. Ik kom uit een stadje genaamd Bihac, in het noord-westen van Bosnië. Ik ben een 30 jarige koppige en volhoudende Steenbok. Jullie kunnen in het verhaal over Una, op deze site, meer over mij lezen. Ik hoop dat jullie het leuk vonden en ik hoop ook dat er veel, véél meer verhalen over onze samenwerking zullen verschijnen. Ik doneer mijn vrije tijd en mijn energie om dieren te helpen en ik nodig jullie uit om mee te doen! Het maakt niet uit wie of waar je bent!! Dieren voelen alleen het verschil tussen goed en fout…. Voor hen is er niks anders. Ik hou van dieren, lezen en het luisteren naar goede muziek, bij voorkeur Gibonni, een Kroatische zanger. Ik sta altijd open voor nieuwe dingen en ik hou van kleine dingen in het leven en van gelukkig zijn. Ik ben bijna afgestudeerd aan de universiteit en mijn vriend Haris en ik zijn ook bijna klaar met het bouwen van ons gezamenlijke huis. Jullie zijn altijd welkom! Veel groetjes en iedereen bedankt! Elvira |
